Ang sumusunod na entry ay FOR FUN ONLY.
Tama ang isip ko.
Bakit kailangang laging mga estudyante ang bida sa blog ko? Bakit hindi ang mga pangalawang magulang nila?
Bata, pagkakataon na natin upang makabawi!
Hindi naman paghihiganti, pagsasabi lang ng totoo. Dahil kung sa pang-apat na entry ay naging paksa ko ang mga karakter ng mga estudyante tuwing freetime, ngayon naman, mga teachers nating nasa classroom.
At para mas masaya, ang pagpapakilala natin sa kanila at pagpapakita ng prons at cons, hahatiin natin sa mga magnitude. At ang gamit natin, Richter Magnitude Scale.
Magnitude 1: The Endangered Species
Sobrang bait. Wala ng maipipintas. Sa atin, sila ang mga banal. Palaging may konsiderasyon. Tatanggapin pa rin maski late ang project mo. Medyo masaya naman sila magturo. Hindi ganoon kadalas magalit liban na lamang kung talagang mga walang-hiya kayo. Mga tipong madali mong makakasundo at pagkatiwalaan dahil nga sa likas na kabaitan. Mataas magbigay ng grade. Totoong concern sa ng mga estudyante at hindi pakitang tao. Madalas maging favorite teacher at makatanggap ng letters tuwing Pasko, Valentines Day, Teacher’s day, at pagtatapos ng klase. Kung bakit endangered specie, kakaunti na lang ang bilang nila.
Sa kasamaang palad, sila rin ang mga tipong madalas maabuso. Madalas mabastos. Kasi nga, mas madali silang maka-close at paminsan-minsan ay nakakalimutan nating may malaking dingding na nakapagitan sa atin. (Ayyy Sorry! Sila nga pala yung bida at hindi tayo!)
Magnitude 2: Mga anghel naman kahit papaano
Mabait pa rin. Halos kaparehong-kapareho ng endangered, ang pinagkaiba lang, hindi kataasan magbigay ng grades. Madalas din tayong maantok sa klase nila.
Magnitude 3: Born: Maisan
Pinipilit nila na maging kwela at masaya ang klase nila. Pero kahit anong pilit nila, wala pa rin eh. Tipong kailangan mong makipag-plastikan na tumawa sa jokes nila kung ayaw mong mapag-initan.
Pero kahit corny sila minsan, na-aapreciate ko naman yung effort nilang magpatawa.
Magnitude 4: Unan na lang ang kulang
Walang kabuhay-buhay. Naghihilik na ang katabi mo. Uso at lantaran ang paghihikab dito. Sayang ang lesson, nakakaantok lang talaga. Minsan, masasabi mo na lang, anong nangyari?
Magnitude 5: The Kidney "care"
Wala ng paliguy-ligoy pa. Mga tipong hindi ganoon ka-concern sa mga estudyante. Madalas ipaubaya sa atin ang buhay natin sa future. Bagamat nakikita ko naman na ang gusto nila ay matuto tayong tumayo sa sarili nating mga paa at matulungan ang sarili ng hindi umaasa sa tulong ng iba, mahirap maiwasang hindi kwestyunin kung sulit ba ang pasweldo sa kanila ng gobyerno.
Magnitude 6: The Ilocanos
Saang pag-uugali ba kilala ang mga Ilokano? Tama ang tumatakbo sa isip mo. There’s mutual understanding between us. Alam mo na ang ibig kong sabihin.
Magnitude 7: Quizmakers
Antok ka sa lesson. Wala kang naintindihan. Ipanalangin mo na lang na sa card giving ay wala kang line of 7.
Sa kanila, hindi pwedeng matapos ang araw na walang quiz. Naintindihan mo man o hindi, bahala ka sa buhay mo. Recorded yan.
Magnitude 8: Mga taga-ibang planeta
Nagtapos sila sa magagandang unibersidad. Hanep ang mga school na pinanggalingan nila. Ang problema, tuwing nagtuturo sila, wala kang maintindihan. Medyo may edad na ang mga kasapi sa grupo nila.
Parang magic, magagaling naman sila at matagal na sa propesyon, pero mahirap sumabay sa kanila. Mahirap sabihin kung sila ang weird o yung itinuturo nila. Kahit anong focus mo, mahirap makisabay. Mahirap na nga yung lesson, parang nagpa-practice pa sila dahil board lang yata yung kausap. Di bale na, pagdating ng test, umasa ka na lang sa yes or no at talino ng katabi mo.
Magnitude 9: Di-mabuting ehemplo
May screening ba talaga bago maging teacher? Sa halos lahat ng paragraph na sasabihin nila, may bad words.
Magnitude 10: Mga Pinakanakakayanig
Tulad ng mga lindol, sila rin ang pinakakinatatakutan.
Sa buong buhay bilang mag-aaral, hindi pwedeng wala kang teacher na ganito.
Descriptions? K fine.
Nagigitla ang lahat kapag napapadaan sila. Tumitigil ang ikot ng mundo kapag discussion nila. Nababagsakan ka ng mga atomic bomb tuwing recitation. Magsisialisan ng kusa ang mga kuto at tigyawat. Nagkakalat ang mga patay na katawan. Maliligo ka sa sarili mong dugo. Gigisahin ka sa sarili mong mantika.
Dahil sa kanila, naniniwala akong meron pa rin talagang himala. Nagiging magalang kasi ang mga bastos. Animo’y istatwa ang mga may ADHD. Natututong magpakumababa ang mga mayayabang. Napapalambot ang bakal na puso ng mga kaklase mo. Maiiyak ka rin kung napapahiya ang kaaway mo. Parang “bobo” kung ituring ang ilang mga achievers. Ganyan sila kaastig.
Mga madalas mamahiya at magalit. Mga perfectionist. Matataray. Mga gurong babalasa sa iyong kapalaran.
Sa oras na hindi nila magustuhan ang sagot mo, gugustuhin mo na lang uminom ng acetone.
But wait. There’s more!
Mapanghiwa ang mga tingin. *credits sa isang dating kaklase* Nakatutunaw ang mga titig. Nakakaipit ang mga nagsasalubong na kilay. Parang kutsilyong isinasaksak ang bawat salitang bibitiwan nila. Nag-eecho ang mga pangaral at panlalait nila sa isang room kung saan nakakabingi ang katahimikan. Lalamunin ka ng pagkalakas-lakas na tsunami kapag hindi ka matino. Bibitinin ka patiwarik at ipapalapa sa mabangis na leon. Nabubuo ang sariling halimaw sa isip mo.
Nagiging payapa ang mundo. Tumatayo ng derecho ang Leaning Tower of Pisa. Nag-aatanda ng krus ang mga kampon ni Satanas. Bumabangon ang mga patay. Nagiging disyerto ang Atlantic Ocean. Nag-iisnow sa Sahara Desert. Nagiging possible ang mga imposible. Oo, nagkakabuhok si Noynoy.
Kamag-anak ba sila ni Marcos? Mga teacher na hindi mo trip debatihin kung ayaw mong makalaban ni Santiago ng live. Buhay mo ang nakataya sa bawat maling sagot. Alam na alam nila kung nag-iimbento ka ng sasabihin o kaya’y nanghuhula ka. Kapag natyambahan ka pa sa tanong na hindi mo alam, congrats! Jumackpot ka!
Laging rated SPG ang mga eksena sa klase nila.
Tama ang isip ko.
Bakit kailangang laging mga estudyante ang bida sa blog ko? Bakit hindi ang mga pangalawang magulang nila?
Bata, pagkakataon na natin upang makabawi!
Hindi naman paghihiganti, pagsasabi lang ng totoo. Dahil kung sa pang-apat na entry ay naging paksa ko ang mga karakter ng mga estudyante tuwing freetime, ngayon naman, mga teachers nating nasa classroom.
At para mas masaya, ang pagpapakilala natin sa kanila at pagpapakita ng prons at cons, hahatiin natin sa mga magnitude. At ang gamit natin, Richter Magnitude Scale.
Magnitude 1: The Endangered Species
Sobrang bait. Wala ng maipipintas. Sa atin, sila ang mga banal. Palaging may konsiderasyon. Tatanggapin pa rin maski late ang project mo. Medyo masaya naman sila magturo. Hindi ganoon kadalas magalit liban na lamang kung talagang mga walang-hiya kayo. Mga tipong madali mong makakasundo at pagkatiwalaan dahil nga sa likas na kabaitan. Mataas magbigay ng grade. Totoong concern sa ng mga estudyante at hindi pakitang tao. Madalas maging favorite teacher at makatanggap ng letters tuwing Pasko, Valentines Day, Teacher’s day, at pagtatapos ng klase. Kung bakit endangered specie, kakaunti na lang ang bilang nila.
Sa kasamaang palad, sila rin ang mga tipong madalas maabuso. Madalas mabastos. Kasi nga, mas madali silang maka-close at paminsan-minsan ay nakakalimutan nating may malaking dingding na nakapagitan sa atin. (Ayyy Sorry! Sila nga pala yung bida at hindi tayo!)
Magnitude 2: Mga anghel naman kahit papaano
Mabait pa rin. Halos kaparehong-kapareho ng endangered, ang pinagkaiba lang, hindi kataasan magbigay ng grades. Madalas din tayong maantok sa klase nila.
Magnitude 3: Born: Maisan
Pinipilit nila na maging kwela at masaya ang klase nila. Pero kahit anong pilit nila, wala pa rin eh. Tipong kailangan mong makipag-plastikan na tumawa sa jokes nila kung ayaw mong mapag-initan.
Pero kahit corny sila minsan, na-aapreciate ko naman yung effort nilang magpatawa.
Magnitude 4: Unan na lang ang kulang
Walang kabuhay-buhay. Naghihilik na ang katabi mo. Uso at lantaran ang paghihikab dito. Sayang ang lesson, nakakaantok lang talaga. Minsan, masasabi mo na lang, anong nangyari?
Magnitude 5: The Kidney "care"
Wala ng paliguy-ligoy pa. Mga tipong hindi ganoon ka-concern sa mga estudyante. Madalas ipaubaya sa atin ang buhay natin sa future. Bagamat nakikita ko naman na ang gusto nila ay matuto tayong tumayo sa sarili nating mga paa at matulungan ang sarili ng hindi umaasa sa tulong ng iba, mahirap maiwasang hindi kwestyunin kung sulit ba ang pasweldo sa kanila ng gobyerno.
Magnitude 6: The Ilocanos
Saang pag-uugali ba kilala ang mga Ilokano? Tama ang tumatakbo sa isip mo. There’s mutual understanding between us. Alam mo na ang ibig kong sabihin.
Magnitude 7: Quizmakers
Antok ka sa lesson. Wala kang naintindihan. Ipanalangin mo na lang na sa card giving ay wala kang line of 7.
Sa kanila, hindi pwedeng matapos ang araw na walang quiz. Naintindihan mo man o hindi, bahala ka sa buhay mo. Recorded yan.
Magnitude 8: Mga taga-ibang planeta
Nagtapos sila sa magagandang unibersidad. Hanep ang mga school na pinanggalingan nila. Ang problema, tuwing nagtuturo sila, wala kang maintindihan. Medyo may edad na ang mga kasapi sa grupo nila.
Parang magic, magagaling naman sila at matagal na sa propesyon, pero mahirap sumabay sa kanila. Mahirap sabihin kung sila ang weird o yung itinuturo nila. Kahit anong focus mo, mahirap makisabay. Mahirap na nga yung lesson, parang nagpa-practice pa sila dahil board lang yata yung kausap. Di bale na, pagdating ng test, umasa ka na lang sa yes or no at talino ng katabi mo.
Magnitude 9: Di-mabuting ehemplo
May screening ba talaga bago maging teacher? Sa halos lahat ng paragraph na sasabihin nila, may bad words.
Magnitude 10: Mga Pinakanakakayanig
Tulad ng mga lindol, sila rin ang pinakakinatatakutan.
Sa buong buhay bilang mag-aaral, hindi pwedeng wala kang teacher na ganito.
Descriptions? K fine.
Nagigitla ang lahat kapag napapadaan sila. Tumitigil ang ikot ng mundo kapag discussion nila. Nababagsakan ka ng mga atomic bomb tuwing recitation. Magsisialisan ng kusa ang mga kuto at tigyawat. Nagkakalat ang mga patay na katawan. Maliligo ka sa sarili mong dugo. Gigisahin ka sa sarili mong mantika.
Dahil sa kanila, naniniwala akong meron pa rin talagang himala. Nagiging magalang kasi ang mga bastos. Animo’y istatwa ang mga may ADHD. Natututong magpakumababa ang mga mayayabang. Napapalambot ang bakal na puso ng mga kaklase mo. Maiiyak ka rin kung napapahiya ang kaaway mo. Parang “bobo” kung ituring ang ilang mga achievers. Ganyan sila kaastig.
Mga madalas mamahiya at magalit. Mga perfectionist. Matataray. Mga gurong babalasa sa iyong kapalaran.
Sa oras na hindi nila magustuhan ang sagot mo, gugustuhin mo na lang uminom ng acetone.
But wait. There’s more!
Mapanghiwa ang mga tingin. *credits sa isang dating kaklase* Nakatutunaw ang mga titig. Nakakaipit ang mga nagsasalubong na kilay. Parang kutsilyong isinasaksak ang bawat salitang bibitiwan nila. Nag-eecho ang mga pangaral at panlalait nila sa isang room kung saan nakakabingi ang katahimikan. Lalamunin ka ng pagkalakas-lakas na tsunami kapag hindi ka matino. Bibitinin ka patiwarik at ipapalapa sa mabangis na leon. Nabubuo ang sariling halimaw sa isip mo.
Nagiging payapa ang mundo. Tumatayo ng derecho ang Leaning Tower of Pisa. Nag-aatanda ng krus ang mga kampon ni Satanas. Bumabangon ang mga patay. Nagiging disyerto ang Atlantic Ocean. Nag-iisnow sa Sahara Desert. Nagiging possible ang mga imposible. Oo, nagkakabuhok si Noynoy.
Kamag-anak ba sila ni Marcos? Mga teacher na hindi mo trip debatihin kung ayaw mong makalaban ni Santiago ng live. Buhay mo ang nakataya sa bawat maling sagot. Alam na alam nila kung nag-iimbento ka ng sasabihin o kaya’y nanghuhula ka. Kapag natyambahan ka pa sa tanong na hindi mo alam, congrats! Jumackpot ka!
Laging rated SPG ang mga eksena sa klase nila.
